SELFIES: Zuid-Afrika – Naar Hazyview

Woensdag, 19 juli 2023. Nog een warme dag voor de korte broek, maar er zit wel een weersomslag aan te komen. Onze dag in het Krugerpark van morgen, in de buurt van Hazyview, zou wel eens echt ‘hazy’ kunnen worden. Niet op de zaken vooruitlopen!

Vandaag verlaten we eSwatini weer aan de noordkant. Langs hoofdstad Mbabane via de MR1 langs Piggs Peak naar Matsamo grenspost.

Opvallende plant met zijn geelbloemige toortsen is de Afrikaanse senna. Af en toe bloeiende mangobomen op de erven, maar ook plantages van banaan en citrus. In het noorden neemt de bosbouw (naaldhout, eucalyptus) toe met bijbehorende houtzagerijen.

De grenspost heet Matsamo aan Swazi kant, maar Jeppes Reef aan Zuid-Afrikaanse zijde. In het tussenliggende niemandsland ligt Matsamo Cultural Village, waar we een zang- en dansshow bijwonen (samen met andere groepen).

We worden eerst rondgeleid door het dorp met rondavels door een jongedame in de traditionele kledij van een ongehuwd meisje. Ze wil ons doen geloven dat er in de hutten nog echt wordt geleefd. In de kookhut van de tweede vrouw van het familiehoofd is echter volgens mij al jaren geen vuurtje meer gestookt.

De dans- en zangvoorstelling is indrukwekkend. Ook hier de dans waarbij een been in een flits naar het voorhoofd wordt gebracht. Onze jonge gids blijkt de ster van het gezelschap te zijn die een solo mag dansen. Ze schopt bijna haar hoofd achterover. Ik zie plots de forse kokkin van Goodersons Bushlands Game Lodge weer voor me, die met haar collega’s niet veel hoger kwam dan de heup. Ik hoef het trouwens ook niet te proberen.

De dirigent-voordanser van het gezelschap plukt een blanke dame van de tribune om met haar even Afrikaans te dansen. Nou, dat heeft hij geweten! Hij druipt hijgend af nadat hij alle kneepjes van het kontwiegen om zich heen heeft mogen aanschouwen. Hij loopt naar de vader of echtgenoot van de dame in kwestie en biedt vijftien koeien als bruidsschat zodat hij haar tot zijn tweede vrouw kan maken, “No way” is het antwoord. “Vijftien koeien dan, met een olifant en een krokodil?” “Deal” klinkt het enthousiast.

Het complete gezelschap van zo’n veertig mannen en vrouwen van alle leeftijden vormt een indrukwekkend zangkoor. Uiteraard komt de Lion King voorbij en de Mandela Song.

Bij het restaurant staan enkele bijzondere flessenplanten (Jatropha podagrica), met flesvormige stengel vlak boven de grond en bijzondere bloemen en vruchten. We krijgen hier een prima buffetlunch geserveerd, en vervolgen dan onze weg in de Zuid-Afrikaanse provincie Mpumalanga, wat ‘opkomende zon’ betekent. Deze provincie (die we niet meer gaan verlaten) was samen met de noordelijker gelegen provincie Limpopo, een groot deel van de provincie Noordwest en de grootstedelijke regio Gauteng het voormalige Transvaal (Zuid-Afrikaansche Republiek).

We zitten hier het dichtst op de grens met Mozambique en volgen een eindje de snelweg Johannesburg–Maputo in westelijke richting aan de zuidgrens van het Krugerpark. Hier ligt de Malalane Gate, maar wij gaan naar één van de drie westelijke ingangen in de buurt van Hazyview.

De Crocodile River vormt de zuidgrens van het park. We zien een wegwijzer naar een lodge die ‘Berg en Dal’ is geheten. We passeren de rivier wanneer we naar het noorden afbuigen. Naast suikerriet, banaan en mango plantages, wordt hier veel macadamia verbouwd.

Het Krugerpark (Zuid-Afrikaanse deel) is zo’n 300 kilometer lang en 50–70 kilometer breed, dus ongeveer zo groot als driekwart van Nederland. Er wordt aan gewerkt om het grensoverschrijdend te maken, zodat het Zuid-Afrikaanse deel en het Mozambiquaanse deel één geheel gaan vormen.

Het Krugerpark stamt, onder de naam Sabiewildtuin, al uit 1898. We hebben het te danken aan Paul Kruger (1825–1904), de vijfde president van de Zuid-Afrikaansche Republiek (Transvaal) van 1880 tot de nederlaag in de Tweede Boerenoorlog in 1902. Hij was een fanatiek natuurbeschermer. Zijn natuurpark werd in 1926 nieuw leven ingeblazen en werd naar hem vernoemd.

Wie is ook alweer die Boerengeneraal die een standbeeld heeft gekregen in Nationaal Park Hoge Veluwe? Wel, dat was Christiaan de Wet (1854–1922), maar die vocht vooral voor Oranje Vrijstaat. Hij was een volksheld in Nederland en werd bewonderd door Helene Kröller-Müller (zie: ‘Hoge Veluwe’).

We komen redelijk op tijd aan in de Gecko Lodge. Een invalkracht neemt de honneurs waar, maar morgen komen de eigenaren terug van vakantie. Er worden afspraken gemaakt voor morgenvroeg: kwart voor zes zal het ontbijt gereed staan, zodat we met een half uurtje rijden om zeven uur bij de ingang van het Krugerpark kunnen zijn.

Er is nu nog tijd voor een wandelingetje naar een riviertje in de buurt. Met José, Lizanne, Margreeth en Tjerk wandelen we door een stukje bos, maar vervolgens vooral door macadamia plantages naar de rivier. We moeten door een plantage arbeider even op het juiste spoor worden gezet, maar dan komen we bij een idyllische plek langs het water, waar we even rondneuzen. Er is zelfs een ‘swaai’ (schommel) aan een boomtak. Zelfde weg terug!

José is een pechvogel. Ze krijgt regelmatig een kamer toegewezen waar dingen goed mis zijn, zoals rondvliegende douchekoppen, waterballet in de kamer, of helemaal geen water. Ze blijft er stoïcijns onder.

Vijf uur aan de borrel, zeven uur avondeten.

[Beeldverhaal S630]

[Doorklikken naar volgende verhaaltje S631]

Gepost: 15 Augustus 2023