WANDELEN: Den Treek

‘Quatre Bras’ is een oud Frans woord voor ‘kruispunt’. Bij het Belgische gehucht ‘Quatre Bras’ op een kruispunt een paar kilometer ten zuiden van Waterloo, vond een belangrijke veldslag plaats op 16 juni 1815 tussen de geallieerden en Napoleon. Kroonprins Willem van Oranje-Nassau (de latere koning Willem II) speelde in die slag een belangrijke rol. Het was de opmaat voor de Slag bij Waterloo een paar dagen later, waar Napoleon definitief zijn waterloo vond.

Nou hebben ook wíj een heleboel kruispunten. En sommige hebben de bijnaam ‘Quatre Bras’ gekregen. Wanneer ik die naam intyp op mijn GPS, dan word ik naar een gehucht tussen het Gelderse Gorssel en Eefde geleid. En als je geluk hebt kom je terecht op een kruising in het Friese Tytsjerksteradiel.

Vandaag echter gaat het over nog een andere kruising met de bijnaam ‘Quatre Bras’, namelijk van de Zeisterweg (oost-west tussen Woudenberg en Zeist) en de Doornseweg (noord-zuid tussen Amersfoort en Doorn). Hier lijkt de Franse benaming wat logischer, want er zijn in de buurt wel meer overblijfselen die met Napoleon te maken hebben, zoals de Piramide van Austerlitz. En de startplaats van mijn wandeling vandaag, donderdag 10 november 2022, ligt aan de Waterlooweg!  

In het kwadrant tussen de noordelijke en de oostelijke arm van dit kruispunt ‘Quatre Bras’ ligt landgoed Den Treek, één van de grootste landgoederen van Nederland. En al helemaal gigantisch sinds het één geheel is geworden met het zuidelijker gelegen landgoed Henschoten. De eigenaar luistert naar de mooie Franse naam De Beaufort.

Bij de gaswinning denken we meteen aan Groningen, maar dat neemt niet weg dat er verspreid over het hele land vele kleine gasbelletjes worden geëxploiteerd. De Gasunie is in elk geval ook doorgedrongen tot landgoed Den Treek.

Een klein bospaadje brengt me naar Het Waschwater, een nat moerassig weiland zonder veel water. Voorheen werden hier de schapen gewassen voor het scheren, zodat de wol meer opbracht.

In de herfst zie je pas hoe dominant de Amerikaanse eik in onze bossen is. Je herkent een aanplant van deze boom onmiddellijk aan de dikke laag afgevallen blad. En natuurlijk aan de afmetingen en de vorm van het blad.

Na de overmaat van rode bosbes tijdens de recente wandelingen in Friesland (zie ‘Beetsterzwaag’ en ‘Gaasterland’), bestaat hier de ondergroei van het bos vooral uit blauwe bosbes.

Recentelijk werd een drooggelegde plas weer in ere hersteld en Vogelwater gedoopt. Er is weinig reuring in het water, afgezien van enkele dodaars, die er lustig op los duiken.

Het eerste grote heideveld is sterk verdroogd en wordt overwoekerd door pijpenstro en bochtige smele. Af en toe een pluk rendiermos. Het aansluitende Hazenwater is wat natter, zoals de naam al suggereert. Korstmossen, vooral bekermossen, laten zich gelden.

Af en toe in het bos een pad geplaveid met de naalden van de bladverliezende lariks. Landhuis Groot Schutterhoef viel in 2019 ten prooi aan een uitslaande brand, maar ligt nu weer statig te zijn. Een voormalige eigenaresse wilde in de jaren dertig wat kleiner gaan wonen en liet in Noorwegen een houten woning bouwen dat als bouwpakket naar deze plek is verscheept: Klein Schutterhoef. De naam heeft niets te maken met de doffe knallen die af en toe te horen zijn, afkomstig van de Leusderheide, een militair oefenterrein ten westen van de Doornseweg. Men probeert met behulp van Ecoduct Treeker Wissel over de Doornseweg een verbinding tot stand te brengen tussen Den Treek en de Leusderheide. Of het wild daar nu zo blij mee moet zijn, gehoord de knallen?

Dan kun je beter in Het Paradijs vertoeven. Het is overigens slechts een verzuchting op een weilandhek langs de Paradijsweg. Het weiland heeft wel een akkerrand met wit- en roze-bloeiende bladrammenas.

In het bos kruis ik vele MTB- en ruiterpaden (zorg wel dat je je MTB-vignet of Ruiterkaart 2022 bij je hebt). Soms een glimp van de Gelderse Vallei vanaf de rand van de Utrechtse Heuvelrug. Af en toe een ratelpopulier. Of een gewoon elfenbankje. Maar ook de roestvlekkenzwam en de roodgerande houtzwam. Bij een bruggetje een greppel vol met de varen dubbelloof. De vliegenzwam is vaak rood zonder witte stippen. De witte ‘wratjes’ zijn restjes van het vlies waarin de paddenstoel verpakt zat voor hij boven de grond kwam. Regen spoelt de ‘wratjes’ op den duur van de hoed af. Af en toe een pluk van de rankende helmbloem. Het vele afgevallen blad van de Amerikaanse vogelkers getuigt van zijn alom tegenwoordigheid. Het uitroeien van deze woekeraar is onbegonnen werk.  

Halverwege deze wandeling (als je de wandeling op dit punt begint en eindigt, want het heeft de vorm van een ‘acht’) kom ik op een zandverstuiving met een imposante grove den. Reeënsporen in het zand.

Vervolgens weer een lang eind door het bos tot ik een grote heide bereik, die er veel beter uitziet dan de vorige velden. Midden op de heide een wegwijzer en houten paaltjes op geregelde afstand die de Wijkerweg markeren, een belangrijke verbindingsweg tot ongeveer 1850 tussen de handelsplaatsen Amersfoort en Wijk bij Duurstede. Het uitkijkpunt met bankjes op een zandduin is mooi voor het uitzicht en voor het lunchpakket. Op de paden vele bosmestkevers, sommige spartelend op de rug.

Ik kom zo langzamerhand in de verbindingszone met landgoed Henschoten, dat grotendeels ten zuiden van de Zeisterweg ligt, met het grote Henschotermeer.

Een grote schaapskudde kruist mijn pad of andersom. De kudde is op weg van de grazige weiden naar huis, begeleid door een herder en twee schaapshonden, die de kudde op het rechte pad houden. De schaapskooi ligt in een natuurterrein en is niet toegankelijk.

Aan de rand van het Treeker Meertje oftewel Veenplas opnieuw een mooi uitkijkpunt, waar twee zwijgende heren zitten te genieten van het uitzicht.

De route loopt dan weer langs de rand van bos en weilanden: de grens tussen Utrechtse Heuvelrug en Gelderse Vallei.

Via bos terug richting de zandverstuiving halverwege de route. Prachtig rood kleuren de bladeren van Amerikaanse eik voor ze afvallen. Ook kiemplanten kleuren helemaal rood. De makers van deze route hebben echt hun best gedaan de kleinste eenmanspaadjes in het bos te vinden, waar je dan ook niemand tegenkomt. De adelaarsvaren die meestal in grote populaties voorkomt, is hier reeds verworden tot een bruine verdorde omvallende massa. De brede stekelvaren ertussen blijft veel langer groen.

Het bospad is soms moeilijk te volgen onder beuken door al het afgevallen blad en de afwezigheid van enige andere bodembegroeiing.

De oude buitenplaats Den Treek kondigt zichzelf aan door rododendrons in het bos. Sinds ongeveer 1800 is de buitenplaats in bezit van de familie De Beaufort. Door een strategisch huwelijk met de erfdochter van landgoed Henschoten werden de twee landgoederen in de echt verbonden (Den Treek-Henschoten). Een landgoed van dik tweeduizend hectare in particulier bezit.

Een heidepaadje komt warempel langs enkele struiken jeneverbes. Zuinig op zijn, want de voortplanting gaat uiterst moeizaam. Het moeras Langven is dichtgegroeid met pitrus, maar er is ook een stukje open water met kunstmatige eilandjes. Tot slot door de Ringduinen, maar de ring van stuifduinen is alleen vanuit de lucht goed te zien, vermoed ik.

Gepost: 1 December 2022

Mooisteroutes.nl: Tussen Vogelwater en Veenplas (18 km)

Meest recente reacties

19.11 | 12:49

Nu America werd opgericht door mensen die niet naar het echte America wilden emigreren.

19.11 | 12:46

Het bijzondere van het Molukse kamp dat het allemaal moslims waren.

19.11 | 10:54

Van het Molukse Kamp wist ik niet, maar het verbaast me niet, want die zijn in alle uithoeken van Nederland neergepoot.

19.11 | 10:51

Hoi Dirk,
Ja , ik heb Ny Amerika wel op een wegwijzer zien staan, maar heb nergens kunnen vinden waarom dit buurtschap naar Amerika is vernoemd.

Deel deze pagina